Maand: mei 2017

De Weerribben in Overijssel is een van de libellenrijkste gebieden van Nederland. Op een warme ochtend langs het Steenwijks kanaal leek het soms net een sprinkhanenplaag waar ik doorheen moest lopen. Veel libellensoorten die in de rest van Nederland behoorlijk zeldzaam zijn, komen in de Weerribben redelijk talrijk voor.

Ik begon om 8 uur bij het Woldlakebos, waar opvallend veel vroege glazenmakers aanwezig waren, ik telde er honderden. Samen met de glassnijder is dit de vroegst vliegende glazenmaker. Hun andere familieleden vliegen pas vanaf juli en augustus.

Ook veel bruine korenbouten, viervlekken en gewone oeverlibellen.

Langs het Steenwijks kanaal was het vanwege de grote aantallen libellen nog lastig om de gevlekte witsnuitlibellen er tussenuit te halen. Door de warmte blijven ze ook minder goed zitten.

Bij de bekende libellenvlonder natuurlijk de nodige sierlijke witsnuitlibellen, een zeldzame soort die een aantal jaar geleden voor het eerst hier werd ontdekt en zich sindsdien langzaam uitbreidt in de regio.

's Ochtends vroeg was ik getuige van een on-Nederlands tafereel: een groep vale gieren maakte een rondje boven Europa en hadden overnacht in een aantal sparren bij Renswoude.

Om zeven uur waren ze alle weer opgevlogen en de dag was nog lang. Ik vertrok daarom naar het Wooldse veen bij Winterswijk, een klein hoogveengebied dat over de grens met Duitsland gaat. Dit is een van de weinige gebieden waar de hoogveenglanslibel vliegt.

Deze zeldzame libel heb ik uiteindelijk kort gezien, maar helaas geen foto. Voordat ik mijn lens kon wisselen was hij alweer gevlogen. Talrijk waren wel een aantal andere libellensoorten zoals de noordse witsnuitlibel, viervlek en de gevlekte witsnuitlibel.

Daarnaast nog enkele leuke vlindersoorten gezien, een aantal bont dikkopjes en een groentje, altijd lastig op de foto te krijgen.

Enorm talrijk waren de groene zandloopkevers. Van dichtbij zien deze roofkevers en opvallend uit. Op de foto hieronder zijn de grote slagtandvormige kaken en uitpuilende ogen goed te zien.

Begin mei zijn de eerste vlinders weer te verwachten die als rups of pop hebben overwinterd. Op de eerste mooie warme dag in mei waagde ik dan ook mijn kans op de Sint-Pietersberg in Maastricht. Bij aankomst was het al warm en zonnig, dus de dag beloofde veel goeds.

Wat direct opviel was het grote aantal boswitjes dat hier vloog. Het boswitje komt in Nederland alleen in Zuid-Limburg voor en doet het daar zeer goed.

Op het schrale grasland zag ik een aantal bruin dikkopjes, een zeldzame soort van schrale kalkgraslanden waarvan Zuid-Limburg de noordelijke grens vormt van het verspreidingsgebied. Dit laatste geldt ook voor het kaasjeskruiddikkopje, die ik echter niet heb kunnen vinden.

Wat opviel waren de in grote getalen aanwezige klaverspanners, een nachtvlinder die overdag ook actief is.

De koninginnepage is een vlinder die te verwachten valt in dit gebied. Deze prachtige vlindersoort doet het de laatste jaren slecht in Nederland. Na een aantal jaar waarin de koninginnepage zich steeds noordelijker leek uit te breiden, is er helaas weer een duidelijke terugval te zien. De Sint-Pietersberg is echter zuidelijk genoeg om een goede kans te maken. 's Ochtends vroeg waren er al enkele exemplaren gezien, maar daarna waren ze spoorloos. Koninginnepages doen echter aan 'hilltopping': ze vliegen naar het hoogste punt waar de mannetjes vervolgens bakkeleien om de beste plaats (de hoogste) te krijgen. Het vrouwtje wil namelijk paren met het fitste mannetje dat het hoogst weet te komen.

Zestig meter boven de Sint-Pietersberg is de top van een kunstmatige berg, D'n Observant, waar inderdaad koninginnepages rondvlogen. Ik telde er een stuk of acht. Fotograferen bleek moeilijk want ze waren erg vliegerig, maar ik heb toch nog een aardige foto kunnen maken. De wandelaars en mountainbikers die deze plek als doel hadden trouwens weinig oog voor deze zeldzaamheid...

Tijdens de uren op dit warmste en beschutte plekje zag ik ook enkele landkaartjes, uiteraard in de voorjaarsgeneratie en een argusvlinder die zich telkens bleef opwarmen op de op het zuiden gelegen stenen muur. Een geslaagde dag!