Voor vlinderliefhebbers is Limburg een waar paradijs, er komen veel soorten voor die elders in Nederland afwezig zijn. Het gaat dan vaak om zuidelijkere soorten waarvan Limburg de noordelijke grens is van hun verspreidingsgebied.
Het staartblauwtje is een soort die maar zelden in Limburg te zien is, het gaat dan om zwervende exemplaren. Vorig jaar en in dit jaar in het voorjaar waren enkele vlinders in Limburg gesignaleerd en blijkbaar hebben ze zich voortgepland, want dit jaar is in een veld bij Posterholt een heuse populatie aanwezig van de tweede generatie. Een nieuw soort voor Nederland dus.
Het staartblauwtje is een kleine vlinder en viel hierdoor duidelijk op naast de ook aanwezige icarusblauwtjes. Het waren verse exemplaren met nog een duidelijk aanwezig 'staartje'.
Ook in flinke aantallen aanwezig was de bruine daguil, een dagactieve nachtvlinder.
Na de staartblauwtjes waagde ik mijn geluk in de bebouwde kom van Posterholt, waar het scheefbloemwitje gezien wordt. Ook zo'n soort die zich sterk Noordelijk uitbreid en pas sinds vorig jaar in Nederland aanwezig is.
Het scheefbloemwitje is echt een tuinsoort en dus gebonden aan huizen. Om daar daar bijzondere soorten te zoeken heeft altijd iets genants: het voelt niet helemaal okee om twee uur in diverse voortuinen te lopen speuren naar een 'afwijkend klein koolwitje'. Laat staan fotograferen...
Gelukkig kreeg ik voor dat laatste de kans op een braakliggend veldje naast enkele huizen. Een scheefbloemwitje bleef daar even mooi poseren zodat ik ongegeneerd een foto kon maken.
